Στην οδό Αιγύπτου —πρώτη πάροδος δεξιά—Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας ΣυναλλαγώνΤουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεωςΚαι τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε5Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατεΤώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότεΠλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες·Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες10Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τουςΕλπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδαΊσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται η Τράπεζα Συναλλαγών—εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι, αυτός συναλλάσσεται—15Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως—εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν—Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο ΠοιητήςΗ Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.