Συμπέρασμα
Μέσα από όλη την διαδικασία τα παιδιά μαθαίνουν ότι ζεϊμπέκικος χορός ως σύγχρονη έκφραση συνδέεται με την ατμόσφαιρα του γλεντιού και επιτελείται από άτομα όλων των κοινωνικών τάξεων, επαγγελμάτων, ηλικιών και εθνοτικής προέλευσης τόσο σε κλειστούς όσο και σε ανοιχτούς χώρους της Ελλάδας.
Πανηγυρότοποι, συνοικίες, πλατείες και δρόμοι, συναυλιακοί ανοιχτοί χώροι (θέατρα, στάδια, γήπεδα, κ.λ.π.), οικίες, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, κουτούκια, νυχτερινά μαγαζιά, μπουζουξίδικα και μεγάλες πίστες με λαϊκό ρεπερτόριο, καθώς και αίθουσες ξενοδοχείων, είναι οι τόποι άσκησης/επιτέλεσης του χορού.
Η αφορμή δίνεται από ιδιωτικές συγκεντρώσεις, ονομαστικές γιορτές, γάμους, φεστιβάλ, χοροεσπερίδες και πάρτι, έθιμα στον κύκλο του χρόνου, θρησκευτικές γιορτές ή αυθόρμητα λαϊκά γλέντια. Η μεγάλη του απήχηση ως πολιτισμική πρακτική ενίσχυσε την παρουσία του και σε αίθουσες πολιτιστικών συλλόγων, σχολείων, οργανισμών και σωματείων, ενώ τον οδήγησε και στα Εργαστήρια Πανεπιστημιακών Σχολών και Τμημάτων καθιστώντας τον αντικείμενο μάθησης, μελέτης και έρευνας.
Η επιτέλεσή του απαιτεί τη συνοδεία λαϊκών μουσικών οργάνων, που στη σύγχρονη εποχή συχνά αντικαθίστανται από ηλεκτρονικό εξοπλισμό με ηχητική ενίσχυση μικροφωνικής εγκατάστασης (στερεοφωνικά με ηχεία, κ.ά.), καθώς και από ψηφιακές τεχνολογίες.
