Διαδικασία
Ο δάσκαλος ξεκινάει τη διδασκαλεία του μαθήματος από της αρχή τις δραστηριότητες όπως ακριβώς αυτές είναι αριθμημένες.
Ξεκινώντας την 1η Δραστηριότητα ο δάσκαλος έχοντας συνδεθεί με το Ίντερνετ μεταβαίνει στο διαδραστικό βίντεο που έχει δημιουργηθεί κατάλληλα για εκπαιδευτικό σκοπό και αφήνει τα παιδιά να το παρατηρήσουν και να απαντήσουν στα ερωτήματα που τίθενται. Η κατανόησή του από τα παιδιά είναι σίγουρη λόγω των ερωτήσεων όπως και σίγουρη είναι η συμμετοχή τους στο μάθημα.
Για την εκτέλεση της 2ης Δραστηριότητας ο δάσκαλος πρέπει πρώτα να χωρίσει τα παιδιά σε ομάδες των 4-5 ατόμων ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί η συνεργασία και η ανταλλαγή απόψεων στο πλαίσιο του μαθήματος. Τα παιδιά σε αυτή τη Δραστηριότητα δεν έχουν να βασιστούν σε κάποια μορφή σχολικής γνώσης ωστόσο πρέπει να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη και συλλογικότητα ώστε να αποφασίσουν ομαδικά η μουσική που ακούνε πως μπορεί να παρουσιαστεί και τι πιστεύουν οι ίδιοι ότι ισχύει. Σε αυτό το κομμάτι της ομαδικότητας βασικός συντονιστής είναι ο καθηγητής ο οποίος πρέπει να διασφαλίσει τη σωστή και ομαλή συνεργασία των παιδιών και να οριοθετήσει τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να γίνει.
Όπως φαίνεται στις πρώτες δύο Δραστηριότητες ο πρωταγωνιστικός ρόλος είναι αυτός των παιδιών και ο δάσκαλος έχει αναλάβει μόνο τον ρόλο του συντονιστή.
Στην 3η Δραστηριότητα όμως αυτό αλλάζει καθώς ο καθηγητής αναλαμβάνει την παρουσίαση του υλικού που έχει δοθεί. Η δυσκολία εδώ βρίσκεται στο γεγονός ότι τα παιδιά έχοντας μία ενεργό δράση στις προηγούμενες δραστηριότητες τώρα καλούνται να πάρουν το ρόλο του ακροατή. Το μάθημα σε αυτή τη δραστηριότητα γίνεται πιο παθητικό ως προς τους μαθητές και αυτό μπορεί να οδηγήσει στη κούραση των παιδιών και την αποσυγκέντρωσή τους από το μάθημα. Για αυτόν τον λόγο ο δάσκαλος θα πρέπει σε κάθε αλλαγή της διαφάνειας να βεβαιώνεται ότι όλες πληροφορίες είναι απόλυτα κατανοητές σε όλους και να είναι σε θέση να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Η εγρήγορση και η προσοχή του μαθητή πρέπει να είναι το κύριο μέλημα και για αυτό θα πρέπει να γίνονται ερώτησεις από την πλευρά του δασκάλου στα παιδιά ώστε να μη χάνεται η επικοινωνία.
Η 4η Δραστηριότητα λειτουργεί ως αντίβαρο του παθητικού και βαρετού (όπως χαρακτηρίζεται από τα παιδιά) μαθήματος καθώς λειτουργεί ως ένα μέσο αξιολόγησης των παιδιών σύμφωνα με την προηγούμενη Δραστηριότητα και τις πληροφορίες που έλαβαν αλλά με τη μορφή κουίζ όπου δημιουργεί ένα πλαίσιο παιχνιδιού και χαράς στα παιδιά. Το κουίζ αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ένας ευχάριστος τρόπος εξέτασης των παιδιών με γνώμονα την κατανόηση του μαθήματος όπου δε δημιουργεί άγχος για τυχών λάθη.
Έτσι, λοιπόν, με τον τρόπο αυτόν η μουσική παύει να έχει το στερεότυπο του μαθήματος "η ώρα του παιδιού" αλλά παράλληλα χωρίς να ενστερνίζεται τον τρόπο μάθησης και εξέτασης των άλλων μαθημάτων.
