Εισαγωγή
Ο ρατσισμός έχει πολιτικές και ψυχολογικές λειτουργίες. Η πολιτική του λειτουργία συνίσταται στη «φυσικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων», δηλαδή αφήνει να εμφανίζεται η υπάρχουσα τάξη δικαιολογημένη ως εκ φύσεως και, συνεπώς, νομιμοποιεί προνόμια, εξουσιαστικές απαιτήσεις και πρακτικές αποκλεισμού. Οι υποκειμενικές λειτουργίες ή τα ψυχικά οφέλη συνίστανται συμπληρωματικά για τα άτομα, ως προς την επιβεβαίωση του καθεστώτος τους, την αυτοεπιβεβαίωση σε γενικές γραμμές, την αιτιολόγηση των πράξεων που δημιουργούν διακρίσεις, την έννοια και την ερμηνεία του κόσμου (είναι χαρακτηριστικές οι φράσεις «ο παγκόσμιος εβραϊσμός...», «οι αλλοδαποί...»). Μόνο εάν και εφόσον οι ιδεολογικές προσφορές είναι υποκειμενικά λειτουργικές, είναι ελκυστικές. Η κοινωνική και η υποκειμενική λειτουργικότητα εξηγεί την ποικιλομορφία των μορφών του φαινομένου, όσον αφορά το περιεχόμενο, ανάλογα με την ιστορική συσχέτιση, την κοινωνική ομάδα και το κοινωνικό στρώμα. Η πολλαπλότητα είναι, επίσης, εξαρτώμενη από τις εκάστοτε διαθέσιμες παραδόσεις και εικόνες που μεταφέρονται και μετασχηματίζονται σε κοινωνικό διάλογο. Επειδή οι διάλογοι δεν είναι συστηματικοί και τα άτομα αναφέρονται σε διαλογικά στοιχεία σύμφωνα με τις ανάγκες τους, η συνειδητή θέση είναι αμφίσημη και αντιφατική αλλά και σημαντική για εκπαιδευτικές προσεγγίσεις. Μια κλειστή ρατσιστική κοσμοθεωρία μπορεί να βρεθεί ίσως εντονότερα στον σκληρό πυρήνα της άκρας δεξιά.
Η διαφορετικότητα είναι η γοητεία της ζωής... ειδικά όταν αυτή τυγχάνει το δέοντος σεβασμού... οι παράλληλοι δρόμοι διαφορετικών ανθρώπων αν και φαινομενικά δε συναντιούνται ποτέ ΟΜΩΣ έχουν κοινό σημείο αναφοράς ή συχνά κοινά σημεία... αν αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι συναντηθούν τότε ανακατεύουν τα χρώματα των ονείρων τους και ανακαλύπτουν ότι καταλήγουν στο ίδιο χρώμα, αυτό της φιλίας... Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα κάποιων ανθρώπων, διαφορετικοί σε θέματα κουλτούρας, εθνικότητας, θρησκείας, ηλικίας, γένους, σεξουαλικής ταυτότητας, σωματικών και πνευματικών χαρακτηριστικών, αξιών, μορφωτικού επιπέδου, κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου κ.ά. , αλλά ίσοι μεταξύ μας. Γιατί μην ξεχνάμε πως όπως τους βλέπουμε εμείς διαφορετικούς έτσι μας βλέπουν και εκείνοι. Αλλά όλοι πρέπει να είμαστε ένα σύνολο και να συνυπάρχουμε. Η μοναδικότητα του καθενός μας κάνει να είμαστε διαφορετικοί!
