Συμπέρασμα
Ανεργία είναι η κατάσταση της οικονομίας στην οποία υπάρχουν άτομα που μπορούν και θέλουν να εργαστούν αλλά δεν βρίσκουν απασχόληση.
Η μέτρηση της ανεργίας απαιτεί σωστή καταγραφή ανάλυση δεδομένων και ακρίβεια. Υπολογίζεται ως απόλυτο μέγεθος, π.χ. 450 χιλ. άνεργοι το 1999, ή ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού, π.χ. 11%.
Συγκεκριμένα: Ποσοστό ανεργίας = Αριθμός ανέργων/Εργατικό δυναμικό χ 100
Τα είδη της ανεργίας είναι: α)η κυκλική ανεργία ή ανεργία ανεπαρκούς ζήτησης, β)η διαρθρωτική ανεργία, γ)η εποχική ανεργία, δ)η ανεργία τριβής.
Το υψηλό ποσοστό ανεργίας συνοδεύεται με αύξηση της εγκληματικότητας, της φτώχειας, με κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Το άνεργο άτομο αισθάνεται έντονη απογοήτευση, νιώθει άχρηστο και απομονωμένο από την κοινωνία και μπορεί να οδηγηθεί σε νοσηρές καταστάσεις, όπως ψυχικές διαταραχές, αλκοολισμός, εξαρτήσεις από ναρκωτικά.
Για το λόγο αυτό πρέπει να μεριμνήσει η οικογένεια του ανέργου και το κράτος ούτως ώστε ο άνεργος να αισθανθεί ξανά ικανός και χρήσιμος.
Οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της ανεργίας πρέπει να συνοδεύονται με μέτρα:
α)Κοινωνικής πρόνοιας λ.χ. επιδόματα ανεργίας.
β)Ανάπτυξης της οικονομίας λ.χ. αύξηση της ζήτησης, εκπαιδευτικά προγράμματα επιμόρφωσης των ανέργων.
γ)Αύξησης της πληροφόρησης για την αγορά εργασίας και για την ψυχολογική υποστήριξη των ανέργων. λ.χ. λειτουργία οργανισμών όπως ο Οργανισμός Απασχόλησης του Εργατικού Δυναμικού – Ο.Α.Ε.Δ.
