Εισαγωγή
Στην πραγματικότητα, ούτε στις μέρες μας μπορούμε να περιγράψουμε με βεβαιότητα το εσωτερικό της Γης. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτούμε ότι το βαθύτερο ορυχείο δεν ξεπερνά σε βάθος τα 4 χλμ. και η βαθύτερη γεώτρηση στη χερσόνησο Κόλα της Ρωσίας δεν προχώρησε περισσότερο από 12 χλμ., τη στιγμή που η ακτίνα της Γης είναι 6.700 χλμ. περίπου (δηλαδή σχεδόν το 1/500 της ακτίνας της Γης).
Εντούτοις, οι επιστήμονες έχουν σχηματίσει ένα μοντέλο του εσωτερικού της Γης, βασισμένοι κυρίως στη μελέτη διάδοσης των σεισμικών κυμάτων. Μετρώντας τον χρόνο που χρειάζονται τα σεισμικά κύματα για να φτάσουν σε διάφορα σημεία της Γης, οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν αν αυτά τα κύματα ταξιδεύουν ευθύγραμμα ή αν αλλάζουν πορεία, καθώς «διαπερνούν» υλικά διαφορετικής πυκνότητας στο εσωτερικό της Γης.
Το ανώτερο τμήμα της Γης μπορεί να χαρακτηριστεί ως «η πλατφόρμα της ζωής» και ονομάζεται ΛΙΘΟΣΦΑΙΡΑ. Η Λιθόσφαιρα περιλαμβάνει το φλοιό και το ανώτερο τμήμα του μανδύα και εκτείνεται ως το βάθος των 70 - 100Km.
Η λιθόσφαιρα δεν είναι ενιαία αλλά είναι διασπασμένη σε μικρότερες και μεγαλύτερες λιθοσφαιρικές πλάκες που κινούνται αργά (2 – 3 cm το χρόνο) πάνω στο παχύρευστο υλικό του μανδύα.
Οι κινήσεις των λιθοσφαιρικών πλακών είναι υπεύθυνες για την εκδήλωση σεισμών και τη δημιουργία ηφαιστείων (΄΄ενδογενείς δυνάμεις΄΄).
