Εισαγωγή
Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων ήταν Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής και θεολόγος.
Οι τρεις νόμοι του Νεύτωνα είναι ίσως η αφετηρία της σύγχρονης Φυσικής. Ο Νεύτωνας δεν προσπάθησε μόνο να ερμηνεύσει το φαινόμενο της κίνησης των σωμάτων και της επίδρασης των δυνάμεων σε αυτή, αλλά διατύπωσε και μαθηματικές εκφράσεις ώστε να είναι δυνατό να υπολογιστεί η κίνηση ενός σώματος και να προβλεφθεί η θέση του σε μελλοντικό χρόνο. Θα προσπαθήσουμε να αποδώσουμε χωρίς πολύπλοκες μαθηματικές εκφράσεις αυτούς τους τρεις νόμους και να τους ερμηνεύσουμε με απλά λόγια ώστε να γίνουν κατανοητοί από όλους τους αναγνώστες ακόμα και αν δεν έχουν εκπαίδευση στη Φυσική.
Ο δεύτερος νόμος του Νεύτωνα αναφέρεται στη μεταβολή της κινητικής κατάστασης ενός σώματος εξαιτίας της επίδρασης μιας δύναμης. Η ορμή είναι μια έννοια με την οποία είμαστε αρκετά εξοικειωμένοι. Ένας ποταμός είναι ορμητικός αν έχει πολύ νερό και κινείται με μεγάλη ταχύτητα. ένας μεγάλος βράχος που κυλάει με ταχύτητα λέμε ότι έχει μεγάλη ορμή, ενώ μια μικρή πέτρα που κινείται με την ίδια ταχύτητα δεν τη λέμε ορμητική. Η ορμή συνεπώς εξαρτάται και από τη μάζα και από την ταχύτητα του σώματος και μάλιστα είναι το γινόμενο της μάζας με την ταχύτητα.
Αν σπρώξουμε ένα μεγάλο σώμα θα κινηθεί με κάποια ταχύτητα προς την κατεύθυνση που το σπρώξαμε. Αν σπρώξουμε με ίση δύναμη ένα μικρότερο σώμα (με μικρότερη μάζα), η εμπειρία μας λέει ότι θα κινηθεί με μεγαλύτερη ταχύτητα. Και στις δύο περιπτώσεις θα αλλάξει η ορμή του σώματος και σύμφωνα με το δεύτερο νόμο του Νεύτωνα η μεταβολήτης ορμής θα είναι ίδια εφόσον ασκούνται ίσες δυνάμεις. Για αυτό το λόγο το μικρότερο σώμα θα κινηθεί με μεγαλύτερη ταχύτητα, ώστε το γινόμενο της μάζας με την ταχύτητα να είναι το ίδιο και δύο περιπτώσεις.
Αν τώρα ασκούμε συνεχώς δύναμη σε ένα σώμα, τότε η ταχύτητά του θα αρχίσει να αυξάνει και κατά συνέπεια η ορμή του θα αρχίσει να μεταβάλλεται με κάποιο ρυθμό. Ο ρυθμός μεταβολής της ορμής ισούται με τη δύναμη που ασκείται σε ένα σώμα και έχει τη διεύθυνση και τη φορά αυτής. Πιο εύκολα κατανοητός ο δεύτεροςνόμος, όμως μεγάλος σε σπουδαιότητα, αφού από αυτόν προκύπτει, μετά από μαθηματική επεξεργασία, ο Θεμελιώδης Νόμος της Μηχανικής, όπου μας λέει ότι η δύναμη που ασκούμε σε ένα σώμα ισούται με το γινόμενο της μάζας του με την επιτάχυνση που θα αποκτήσει προς την κατεύθυνση που ασκείται η δύναμη. Με αυτήν τη σχέση μπορούμε να υπολογίσουμε τη δύναμη που χρειάζεται για να κινήσουμε κάποιο σώμα, την ταχύτητα που θα αποκτήσει, τον χρόνο που χρειάζεται, και χρησιμοποιείται σε κάθε εφαρμογή όπου έχουμε να μελετήσουμε κάποια κίνηση.
