• Χώρος και χρόνος του αποσπάσματος: Ο χρόνος δεν προσδιορίζεται ενώ ο χώρος δίνεται έμμεσα με την αναφορά στην αμβουργιανή εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Ο χώρος λοιπόν είναι το Αμβούργο της Γερμανίας.

 

• Αφηγηματικές τεχνικές

α) Αφηγητής: Ακούγεται κυρίως η φωνή του αφηγητή και της Κενγκά, που μέσα από τις σκέψεις της ακούγονται η γριά συντρόφισσα και οι ακτοφύλακες .Η  αφήγηση γίνεται σε γ’ πρόσωπο. Ο αφηγητής  δε συμμετέχει στην ιστορία, είναι δηλαδή ετεροδιηγητικός . Παρουσιάζεται ως παντογνώστης, γνωρίζει όλα όσα συμβαίνουν, ακόμα και τις κρυφές σκέψεις και τα συναισθήματα της ηρωίδας του. Έχουμε όμως και την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Κενγκά και έτσι το κείμενο ζωντανεύει μέσα  από την εναλλαγή των αφηγητών Στο κείμενο συναντάμε περιγραφή και μονολόγο ως αφηγηματικούς τρόπους. Εντοπίζουμε εκφραστικά μέσα όπως παρομοιώσεις, μεταφορές ,πολλές εικόνες και επίθετα. Γενικότερα, η αφήγηση είναι χρονολογική με εξαίρεση δύο αναδρομές στο παρελθόν. Στην πρώτη η Κενγκά θυμάται την αιτία του «κακού», τα πετρελαιοφόρα που ξέπλεναν τις δεξαμενές τους και προκάλεσαν την πετρελαιοκηλίδα, το «μαύρο κύμα». Στη δεύτερη σκέφτεται την ιστορία του ‘Ικαρου που της είχε διηγηθεί μία γριά συντρόφισσά της. Πιο συγκεκριμένα:

 • Εγκιβωτισμός

* Στο κείμενο χρησιμοποιείται η τεχνική του εγκιβωτισμού, ο συγγραφέας δηλαδή παρεμβάλει μέσα στην ιστορία του μια άλλη ιστορία. Συγκεκριμένα, στο απόσπασμά μας, ενώ παρακολουθούμε την προσπάθεια της Κενγκά να ξεφύγει, εγκιβωτίζεται η ιστορία του Ίκαρου, που υποτίθεται ότι της τη διηγήθηκε μια γριά συντρόφισσά της. Η ιστορία αυτή δίνει στην Κενγκά ελπίδες για επιβίωση. Στην περίπτωση του Ίκαρου ο ήλιος έλιωσε το κερί από τα φτερά του με αποτέλεσμα να πέσει και να σκοτωθεί. Η Κενγκά τώρα πιστεύει ότι στη δική της περίπτωση ο ήλιος θα λειτουργούσε ευεργετικά, καθώς θα μπορούσε  να λιώσει την ουσία που είχε κολλήσει στα φτερά της και να σωθεί.

 

• Η Εμψύχωση (Ο Ανιμισμός)

 Ο  συγγραφέας παρουσιάζει την ηρωίδα του, την Κενγκά, να έχει ανθρώπινες ιδιότητες. Η τεχνική αυτή, που xρησιμοποιείται συxνά και στα παραμύθια με ζώα, λέγεται ανιμισμός. ‘Eτσι, στο κείμενό μας παρακολουθούμε την Κενγκά να έxει ανθρώπινα συναισθήματα: απελπίζεται και υποφέρει για το κακό που τη βρήκε, αισθάνεται μίσος για όσους την έφεραν σε αυτή τη θέση, αρχίζει να ελπίζει και αγωνίζεται με όλες της τις δυνάμεις να σωθεί. Ακόμα, παρουσιάζεται να μιλά, να επικοινωνεί με τους άλλους γλάρους, να σκέφτεται, να καταστρώνει σχέδια για να σωθεί. Πρόκειται για μία τεχνική που χρησιμοποιείται στην παιδική λογοτεχνία ( παραμύθια). Ο συγγραφέας με τον ανιμισμό, επιδιώκει να ταυτίσει τους αναγνώστες του με την Κενγκά, να τους κάνει να έρθουν στη θέση της, να νιώσουν την αγωνία, την απελπισία της και να κατανοήσουν έτσι την αδικία που διαπράττουν οι άνθρωποι απέναντι στα ζώα, θεωρώντας ότι είναι οι κυρίαρχοι του πλανήτη και οι μοναδικοί που έχουν δικαίωμα στη ζωή. Μ’ αυτό τον τρόπο στέλνει τα οικολογικά του μηνύματα και ευαισθητοποιεί τους αναγνώστες του στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας.

 

• Άλλα εκφραστικά μέσα:  Μεταφορές: "το κύμα ήταν πιο γρήγορο", "η κατάρα των θαλασσών την είχε τυφλώσει". "Με όλους τους μυς της πιασμένους", "ο ήλιος να λιώσει την κατάρα","δεν την είχαν πάρει τα χρόνια","και οι μύες της σήκωναν εύκολα το ζόρι"

Προσωποποίηση: "ο ήλιος δεν της έκανε το χατίρι"

Παρομοίωση:"σαν κουκκίδες σε γαλάζιο ύφασμα."

 

 

• Σχολιασμός του τίτλου

  Ο τίτλος αναφέρεται στην πετρελαιοκηλίδα η οποία αποκαλείται , εκτός από «μαύρο κύμα» , «κατάρα των θαλασσών, παχύρρευστη κηλίδα, μαύρη μάστιγα, μαύρη κηλίδα, ουσία παχύρρευστη, κατάρα, καταραμένο πετρέλαιο». Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς ο συγγραφέας στοχεύει στην αφύπνιση της οικολογικής συνείδησης και ευαισθητοποίησης του αναγνώστη προκειμένου να υπάρξει μία συλλογική δράση για την προστασία του περιβάλλοντος.